‏اگر ساعت‏های زیادی از وقت مفید و اوقات فراغت خودتان را پای اینترنت صرف می‏کنید، اگر جهت دانلود رایگان یا وبگردی تا نیمه شب بیدارید، اگر با دوستان‏تان در یاهو مسنجر قرار گذاشته‏اید تا ساعت‏ها چت کنید، اگر می‏خواهید در گروه دوستیابی که به تازگی عضو شده‏اید گشت‏زنی کنید تا دوستان بیشتری جذب کنید، اگر... هیچ بعید نیست که شما گریبانگیر پدیده‏ای به نام «اعتیاد به اینترنت» شده‏اید. به ویژه اگر می‏بینید اعضای خانواده برای سلامتی شما نگرانند و به هیچ یک از کارهای خود نمی‏رسید. همینطور هزینه زیادی را نیز قطعاً بابت سرویس اینترنت خود متحمل شده‏اید.

در این ترفند قصد داریم به معرفی 8 راهکار جهت ترک اعتیاد به اینترنت بپردازیم.
1- لحظه‏ای با خود فکر کنید آیا صرف مدت زمان طولانی پای اینترنت به نفع شماست یا به ضررتان؟ و آیا هزینه آن مقرون به صرفه است؟ باور کنید مسنجرها همیشه آنلاین هستند، سرویس‏دهنده‏های دوست‏یابی و گروه‏های دسته‏جمعی همیشه هستند و بهتر هم خواهند شد، سایت‏های تفریحیهمیشه برقرار خواهند بود و... .

2- به جسم و روان‏تان استراحت بدهید. استفاده زیاد از رایانه چشمان شما را ضعیف، ناراحتی در قسمت‏های مچ دست، انگشتان، ستون فقرات و گردن و پاها را بیشتر می‏کند و رفتاری یک بُعدی و گوشه‏گیر به شما می‏دهد و حتی اعتماد به نفس شما در زندگی اجتماعی را نیز دستخوش تغییر قرار می‏دهد. پس از هر 30 دقیقه کار با رایانه برخیزید و کمی راه بروید. برای استراحت دادن به چشمان‏تان، در محیطی روشن کار کنید و هنگام کار با رایانه هر 10 دقیقه به محلی خیره شوید، کمی پلک بزنید و بعد شروع به کار کنید.

3- برای اوقات فراغت خود برنامه‏ریزی کنید و سعی کنید در این برنامه‏ریزی زمان استفاده از اینترنترا در اولویت‏های پایین‏تر قرار دهید.

4- با دوستان خود قرار ملاقات بگذارید و به تفریح‏های دسته‏جمعی روی بیاورید. تفریح‏های دسته‏جمعی باعث می‏شود تا شما رفتار اجتماعی صحیح را جایگزین رفتار گوشه‏گیری ناشی از حضور طولانی مدت در اینترنت کنید.

5- از اماکن دیدنی و تفریحی محل زندگی خود استفاده کنید، اما نه از روی گوگل ارث!

6- شب‏ها زود بخوابید. وقت خودتان را صرف دانلود رایگان نکنید تا صبح بتوانید با نشاط کامل به برنامه‏های اوقات فراغت خود برسید. اگر شاغل هستید شغل خود را به خاطر شب زنده‏داری اینترنتی به خطر نیندازید..

 البته اگر میتونید شبی 6 گیگ دانلود رایگان داشته باشید اشکال نداره

7- ورزش کنید. به باشگاه‏های ورزشی مراجعه و در یک رشته مورد علاقه ثبت‏نام کنید. اگر نمی‏خواهید هزینه‏ای پرداخت کنید کمی نرمش و پیاده‏روی کنید.

8- مطالعه کنید. جدیدترین کتاب‏های مورد علاقه خود را از کتاب‏خانه‏ها و کتاب‏فروشی‏ها تهیه کرده و بخوانید. اما سعی کنید پیرامون کامپیوتر و اینترنت نباشند!

دستمال کاغذی به اشک گفت : قطره قطره ات طلاست! یکم
از طلای خود حراج میکنی؟ عاشقم! با من
ازدواج میکنی ؟ اشک گفت : ازدواج اشک و دستمال
کاغذی؟ توچقدر ساده ای ، خوش خیال کاغذی ! تو ازدواج
ما مچاله میشوی و تکه ای زباله میشوی ! پس برو و بی
خیال باش عاشقی کجاست ؟ تو فقط دستمال باش! دستمال
کاغذی دلش شکست ، گوشه ای کنار جعبه ای نشست! گریه
کرد و گریه کرد و گریه کرد ! در تن سپید و نازکش
دوید و خون درد ! آخرش دستمال کاغذی مچاله
شد مثل تکه ای زباله شد! او ولی شبیه دیگران نشد ،
چرک و زشت مثل این و آن نشد رفت اگر چه توی
سطل آشغال *پاک بود و عاشق و زلال ! او با تمام دستمال کاغذی ها *فرق
داشت! چونکه در دلش خون بود

دانه های اشک کاشت!

روزی مرد جوانی وسط شهری ایستاده بود و ادعا می کرد که زیبا ترین قلب را
درتمام آن منطقه دارد. جمعیت زیاد جمع شدند. قلب او کاملاً سالم بود و هیچ
خدشه‌ای بر آن وارد نشده بود و همه تصدیق کردند که قلب او به راستی
زیباترین قلبی است که تاکنون دیده‌اند. مرد جوان با کمال افتخار با صدایی
بلند به تعریف قلب خود پرداخت.

ناگهان پیر مردی جلوی جمعیت آمد و گفت که قلب تو به زیبایی قلب من نیست.

مرد جوان و دیگران با تعجب به قلب پیر مرد نگاه کردند
قلب او با قدرت تمام می‌تپید اما پر از زخم بود.

قسمت‌هایی از قلب او برداشته شده و تکه‌هایی جایگزین آن شده بود

و آنها به راستی جاهای خالی را به خوبی پر نکرده بودند

برای همین گوشه‌هایی دندانه دندانه درآن دیده  می‌شد.

در بعضی نقاط شیارهای عمیقی وجود داشت که هیچ تکه‌ای آن را پرنکرده بود،

مردم که به قلب پیر مرد خیره شده بودند با خود می‌گفتند که چطور او
ادعا می‌کند که زیباترین قلب را دارد؟

مرد جوان به پیر مرد اشاره کرد و گفت تو حتماً شوخی می‌کنی؛ قلب خود را با قلب من مقایسه کن؛

قلب تو فقط مشتی زخم و بریدگی و خراش است.

پیر مرد گفت : درست است. قلب تو سالم به نظر می‌رسد اما من هرگز قلب خود را با قلب تو عوض نمی‌کنم.

• هر زخمی نشانگر انسانی است که من عشقم را به او داده‌ام، من بخشی از قلبم را جدا کرده‌ام و

به او بخشیده‌ام.گاهی او هم بخشی از قلب خود را به من داده است که به جای
آن تکه‌ی بخشیده شده قرار داده‌ام؛ اما چون این دو عین هم نبوده‌اند

حالش خیلی عجیب بود

فهمیدم با بقیه فرق میکنه

گفت : یه سوال دارم که خیلی جوابش برام مهمه

گفتم :چشم، اگه جوابشو بدونم، خوشحال میشم بتونم کمکتون کنم

گفت: دارم میمیرم

گفتم: یعنی چی؟

گفت: یعنی دارم میمیرم دیگه

گفتم: دکتر دیگه ای، خارج از کشور؟

گفت: نه همه اتفاق نظر دارن، گفتن خارج هم کاری نمیشه کرد.

گفتم: خدا کریمه، انشالله که بهت سلامتی میده

با تعجب نگاه کرد و گفت: یعنی اگه من بمیرم، خدا کریم نیست؟

فهمیدم آدم فهمیده ایه و نمیشه گولش زد

گفتم: راست میگی، حالا سوالت چیه؟

گفت: من از وقتی فهمیدم دارم میمیرم خیلی ناراحت شدم

از خونه بیرون نمیومدم، کارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردن،

تا اینکه یه روز به خودم گفتم تا کی منتظر مرگ باشم

خلاصه یه روز صبح از خونه زدم بیرون مثل همه شروع به کار کردم

اما

يك پيانو ، يك كوچه و يك فصل !

تمام دارايي مسافر حكايت ما تو مسير زندگي ش بود … پيانويي كه همدم سكوت

 تنهايي هاي روزگارش بود و صداي كلاويه هايش ، تنها رفيق راه او در عبور از

اين روزهاي بي خاطره … كوچه اي كه با فرنگيس ، در اون قدم گذاشته بود و اين

روزا چشم به آسمون دوخته ، يادگاري هاي روزهاي رفته و پوچ ش رو از پشت قاب

 شيشه اي روزگار مرور مي كرد … و فصل اندوه سفر ، فصلي پاييزي كه تمام

 زندگي او رو در بر گرفته بود … سرنوشت براي او جز در عشق بازي با آن هفت

 صدايِ مقدس : دو ، ر ، مي ، فا ، سل ، لا و سي ، معنايي نداشت و تنها لذت

 او توي اين سالهاي گنگ بي بهار ، ديدن بارش بارون و نشستن پشت اون ساز

خوش صدا بود … سازي كه غربت آدمها رو آوا كرد … سازي كه از پرنده هاي

قفسي گفت … سازي كه قصه ي گل و تگرگ رو به تصوير كشيد … و سازي كه

تنهايي و ابهت جزيره رو به رخ درياي طوفاني مي كشيد … پشت پنجره نشسته بود و

غرق بوسه هاي باد ، با خودش تكرار مي كرد : زمين جاي قشنگي نيست براي تو كه …

پس از رسيدن يک تماس تلفنی برای يک عمل جراحی اورژانسی، پزشک با عجله راهی بيمارستان شد. او پس از اينکه جواب تلفن را داد، بلافاصله لباس‌هايش را عوض کرد و مستقيم وارد بخش جراحی شد.

او پدر پسر را ديد که در راهرو می‌رفت و می‌آمد و منتظر دکتر بود.

به محض ديدن دکتر، پدر داد زد: “چرا اينقدر طول کشيد تا بيايی؟ مگر نمی‌دانی زندگی پسر من در خطر است؟ مگر تو احساس مسئوليت نداری؟”

پزشک لبخندی زد و گفت: “متأسفم، من در بیمارستان نبودم و پس از دريافت تماس تلفنی، هرچه سريعتر خودم را رساندم، و اکنون اميدوارم شما آرام باشيد تا من بتوانم کارم را انجام دهم.”

پدر با عصبانيت گفت: “آرام باشم؟! اگر پسر خودت همين حالا توی همين اتاق بود آيا تو می‌توانستی آرام بگيری؟ اگر پسر خودت همين حالا می‌مرد چکار می‌کردی؟”

پزشک دوباره لبخندی زد و پاسخ داد: “من جوابی را که در کتاب مقدس انجيل گفته شده می‌گويم «از خاک آمده‌ايم و به خاک باز می‌گرديم» شفادهنده يکی از اسم‌های خداوند است، پزشک نمی‌تواند عمر را افزايش دهد. برو و برای پسرت از خدا شفاعت بخواه. ما بهترين کارمان را انجام می‌دهيم به لطف و منت خدا.”

پدر زمزمه کرد: “نصيحت کردن ديگران وقتی خودمان در شرايط آنان نيستيم آسان است.”

عمل جراحی چند ساعت طول کشيد و بعد پزشک از اتاق عمل با خوشحالی بيرون آمد: “خدا را شکر! پسر شما نجات پیدا کرد.”

و بدون اينکه منتظر جواب پدر شود، با عجله و درحالیکه بيمارستان را ترک می‌کرد گفت: “اگر شما سؤالی داريد، از پرستار بپرسيد.”

پدر با ديدن پرستاری که چند لحظه پس از ترک پزشک ديد گفت: “چرا او اينقدر متکبر است؟ نمی‌توانست چند دقيقه صبر کند تا من در مورد وضعيت پسرم ازش سؤال کنم؟”

پرستار درحاليکه اشک از چشمانش جاری بود پاسخ داد: “پسرش ديروز در يک حادثه‌ی رانندگی مرد. وقتی ما با او برای عمل جراحی پسر تو تماس گرفتيم، او در مراسم تدفين بود، و اکنون که او جان پسر تو را نجات داد، با عجله اينجا را ترک کرد تا مراسم خاکسپاری پسرش را به اتمام برساند.”

هرگز کسی را قضاوت نکنيد! چون شما هرگز نمی‌دانيد زندگی آنان چگونه است و چه بر آنان می‌گذرد يا آنان در چه شرايطی هستند…

روزی فردی جوان هنگام عبور از بیابان، به چشمه آب زلالی رسید،

آب به قدری گوارا بود که مرد سطل چرمی‌اش را پر از آب کرد تا بتواند مقداری از آن آب را برای استادش که پیر قبیله بود ببرد.

مرد جوان پس از مسافرت چهار روزه‌اش، آب را به پیرمرد تقدیم کرد.

پیرمرد، مقدار زیادی از آب را لاجرعه سر‌کشید و لبخند گرمی نثار مرد جوان کرد و از او بابت آن آب زلال بسیار قدردانی کرد.

مرد‌جوان با دلی لبریز از شادی به روستای خود بازگشت.

اندکی بعد، استاد به یکی دیگر از شاگردانش اجازه داد تا از آن آب بچشد، شاگرد آب را از دهانش بیرون پاشید و گفت: آب بسیار بد‌مزه است.

ظاهرا آب به علت ماندن در سطل چرمی، طعم بد چرم گرفته‌ بود.

شاگرد با اعتراض از استاد پرسید: آب گندیده بود، چطور وانمود کردید که گوارا است؟

استاد در جواب گفت: تو آب را چشیدی و من خود هدیه را چشیدم، این آب فقط حامل مهربانی سرشار از عشق بود و هیچ چیز نمی‌تواند گواراتر از این باشد.

کرم سیب مدت‌ها بود که به نیوتن فکر می‌کرد. از وقتی ماجرای نیوتن و کشف نیروی جاذبه را شنیده بود.

از این رو دلش می‌خواست کاری کند سیب‌ها به او هم علاقه مند شوند. کاری کند که همه از او حرف بزنند و نامش به عنوان اولین کرم کاشف در تاریخ بماند…

کرم سیب از درخت پایین آمد و مثل نیوتن زیر آن نشست. دل توی دلش نبود. فکر می‌کرد الان اتفاقی می‌افتد. اتفاقی که مسیر زندگی او را عوض می‌کند.

یک ساعت گذشت اما هیچ اتفاقی نیافتاد. سه ساعت گذشت. کم‌کم حوصله‌اش سر رفت.

سرانجام اتفاقی که باید می‌افتاد، افتاد. باد تندی وزید و یکی از سیب‌ها به این امید که نیوتن دیگری زیر درخت باشد خودش را پایین انداخت.

با شوق و علاقه‌ای روی سر کرم افتاد که بیچاره له شد و مرد.

از آن روز به بعد کرم‌های سیب ترجیح دادند به جای زیر درخت نشستن سیب‌ها را سوراخ کنند و داخل آن بروند…

دو تا پيرمرد با هم قدم می‌زدن و 20 قدم جلوتر همسرهاشون کنار هم به آرومی در حال قدم زدن بودن.
پيرمرد اول: «من و زنم ديروز به يه رستوران رفتيم که هم خيلي شيک و تر تميز و با کلاس بود، هم کيفيت غذاش خيلي خوب بود و هم قيمت غذاش مناسب بود.»
پيرمرد دوم: «اِ… چه جالب. پس لازم شد ما هم يه شب بريم اونجا… اسم رستوران چي بود؟»
پيرمرد اول کلي فکر کرد و به خودش فشار آورد، اما چيزي يادش نيومد. بعد پرسيد: «ببين، يه حشره‌اي هست، پرهاي بزرگ و خوشگلي داره، خشکش مي‌کنن تو خونه به عنوان تابلو نگه مي‌دارن، اسمش چيه؟»
پيرمرد دوم: «پروانه؟»

پيرمرد اول: «آره!» بعد با فرياد رو به پيرزنها: «پروانه! پروانه! اون رستوراني که ديروز رفتيم اسمش چي بود؟!!!!»

در بیمارستانی، دو مَرد بیمار در یك اتاق بستری بودند. یكی از بیماران اجازه داشت كه هر روز بعد از ظهر یك ساعت روی تختش بنشیند. تخت او در كنار تنها پنجره اتاق بود. اما بیمار دیگر مجبور بود هیچ تكانی نخورد و همیشه پشت به هم اتاقش روی تخت بخوابد. آنها ساعت‌ها با یكدیگر صحبت می‌كردند؛ از همسر، خانواده، خانه، سربازی یا تعطیلاتشان با هم حرف می‌زدند.

هر روز بعد از ظهر، بیماری كه تختش كنار پنجره بود، می‌نشست و تمام چیزهایی كه بیرون از پنجره می‌دید، برای هم اتاقیش توصیف می‌كرد. بیمار دیگر در مدت این یك ساعت، با شنیدن حال و هوای دنیای بیرون، روحی تازه می‌گرفت.

مَرد كنار پنجره از پاركی كه پنجره رو به آن باز می‌شد می‌گفت. این پارك دریاچه زیبایی داشت. مرغابی‌ها و قوها در دریاچه شنا می‌كردند و كودكان با قایق‌های تفریحی‌شان در آب سرگرم بودند. درختان كهن منظره زیبایی به آنجا بخشیده بودند و تصویری زیبا از شهر در افق دوردست دیده می‌شد.

مَرد دیگر كه نمی‌توانست آنها را ببیند چشمانش را می‌بست و این مناظر را در ذهن خود مجسم می‌كرد و احساس زندگی می‌كرد. روزها و هفته‌ها سپری شد. یك روز صبح، پرستاری كه برای حمام كردن آنها آب آورده بود، جسم بی‌جان مَرد كنار پنجره را دید كه در خواب و با كمال آرامش از دنیا رفته بود. پرستار بسیار ناراحت شد و از مستخدمان بیمارستان خواست كه آن مَرد را از اتاق خارج كنند.

مَرد دیگر تقاضا كرد كه او را به تخت كنار پنجره منتقل كنند. پرستار این كار را برایش انجام داد و پس از اطمینان از راحتی مَرد، اتاق را ترك كرد. آن مَرد به آرامی و با درد بسیار، خود را به آن سوی پنجرهسمت پنجره كشاند تا اولین نگاهش را به دنیای بیرون از پنجره بیاندازد. حالا دیگر او می‌توانست زیبایی‌های بیرون را با چشمان خودش ببیند. هنگامی كه از پنجره به بیرون نگاه كرد، در كمال تعجب با یك دیوار بلند آجری مواجه شد!

مَرد، پرستار را صدا زد و پرسید: كه چه چیزی هم اتاقیش را وادار می‌كرده چنین مناظر دل‌انگیزی را برای او توصیف كند؟

پرستار پاسخ داد: « شاید او می‌خواسته به تو قوت قلب بدهد. چون آن مَرد اصلأ نابینا بود و حتی نمی‌توانست این دیوار را هم ببیند!!!»